สวัสดีครับ เพื่อนๆ บทความตอนนี้เกี่ยวกับ "การลอกข้อสอบ" ผมอยากถามเพื่อนๆ ว่า เคยลอกข้อสอบไหม เคยลงมือทำไหม เคยคิดจะทำไหม หรือว่า ไม่เคยแม้แต่จะคิด หรือทำเลย แต่สำหรับผมแล้ว ผมมั่นใจว่า ผมไม่เคยลอกข้อสอบแม้แต่ครั้งเดียวในชีวิต ดังนั้น ตามหัวข้อบทความครับ แสดงว่า "ผมคิด" และ "มีการเตรียมตัว" เสียด้วยสิครับ งั้นลองตามอ่านกันเลยนะครับ ว่าเพราะสาเหตุใด ผมถึงต้องเตรียมตัว
คงต้องเริ่มจาก ถ้าใครได้เคยอ่านประวัติส่วนตัวคร่าวๆ แล้ว จะทราบว่า ผมเรียนระดับอุดมศึกษาที่ พระจอมเกล้าธนบุรี คณะวิทยาศาสตร์ ภาควิชาฟิสิกส์ และผมยังไม่ชอบอยู่เฉย ผมกับเพื่อนอีก 6 คน รวมเป็น 7 คน จะชอบลงเรียนรายวิชาวิศวกรรมไฟฟ้า เพิ่มเติม ช่วงภาคฤดูร้อน (หรือช่วงซัมเมอร์) ซึ่งเป็นช่วงที่จะแทบทุกสถาบัน เอาไว้ให้นักศึกษา ได้สอบซ่อมเสียส่วนใหญ่
พวกเราทั้ง 7 คน ก็เข้าเรียน และสอบตามปรกติทุกอย่างเหมือนคนอื่นๆ เพียงแต่วิชาเรียนเป็นของคณะวิศวกรรมไฟฟ้า พวกเราจึงต้องไปเรียนรวมกันกับเพื่อนๆ คณะวิศวฯ ครับ แต่พวกเราก็ไม่ค่อยทราบเท่าไหร่ในช่วงแรกๆ ว่า ช่วงซัมเมอร์นั้น มักเป็นช่วงแก้เกรด เนื่องจาก นักศึกษาที่จะจบคณะวิศวกรรมไฟฟ้ากำลัง และได้ใบอนุญาต กว. นั้นต้องมีเกรดในหมวดรายวิชาบังคับ ไม่ต่ำกว่า เกรด C
มีอยู่ซัมเมอร์หนึ่งน่าจะช่วงปี 2 ขึ้นปี 3 ผมพลาดครั้งใหญ่ ผมได้เกรด F เลยครับ เป็นตัวเดียวในชีวิตมหาวิทยาลัยของผม รายวิชาพื้นฐานไฟฟ้า หรือที่เรียกว่า Electrical Fundamental (ถ้าจำไม่ผิดนะครับ แต่ถ้าผิดพลาดอย่างไร ก็ต้องขอโทษไว้ด้วยนะครับ) คือเกรดที่ผมได้ตัวนี้ ผมภูมิใจมากๆ นะครับ เพราะว่าผมทำได้มากพอสมควร ที่คิดว่าตัวเองจะได้เกรด C แต่พอผมออกก่อนครึ่งชั่วโมง เนื่องจากต้องรีบไปธุระ เพื่อนผมเล่าให้ฟังว่า ทางอาจารย์ที่ควบคุมก้ไม่อยู่พอดี คราวนี้ กระดาษที่เตรียมไว้ของเพื่อนคณะวิศวฯ ก็แลกกันลอกเป็นเรื่องเป็นราวเลยครับ เพื่อนผมที่เก่งๆ ยังแย่กันเลย ทำให้วิชานี้ พวกเราก็ตั้งใจกันว่าจะเริ่มกันใหม่
เริ่มยังไงหรือครับ ก็ "ลอกข้อสอบ" กันมั่งสิครับ ที่เพื่อนๆ คณะวิศวฯ ยังทำได้ ทำไมพวกเราจะทำไม่ได้บ้าง คราวนี้มาถึงรายวิชา Power System ซึ่งยากกว่ามากครับ พวกเราเตรียมตัวกันดีมาก แบ่งกันอ่าน แบ่งกันติว แถมเตรียมตัวลอกกันอีก พวกเราทำข้อสอบย้อนหลังกันหลายปี คราวนี้พวกเรามั่นใจว่า ถ้ามีการลอก พวกเราลอกด้วย
และแล้วก็ถึงวันสอบ ที่มีการจัดสอบขึ้นมาเอง นอกตารางการสอบของมหาวิทยาลัย (ถ้าบังเอิญว่ามีคณาจารย์ของคณะวิศวกรรมไฟฟ้า หรือผู้เกี่ยวข้องมาอ่านเจอ ผมไม่ได้มีเจตนามาทำให้ทางมหาวิทยาลัยเสื่อมเสียชื่อเสียงนะครับ และมันก็เป็นเรื่องราวช่วงปี 2533-2537 ซึ่งผ่านมานานมากแล้ว ผมพอจะเข้าใจ เพราะว่าการเรียนที่บางมดนั้นโหด จริงๆ ครับ อยู่ปี 3 หรือ ปี 4 หรือ ปี 5 แล้วก็อาจจะไม่จบ ถ้าไม่มีการช่วยเหลือจริงๆ อาจารย์บางท่านอาจจะสงสารลูกศิษย์จริงๆ เพียงแต่ตัวนักศึกษาเองนั่นแหละครับที่ควรจะสำนึก ในความเมตตาที่ท่านอาจารย์เหล่านั้น ช่วยพวกคุณให้จบ และก็ควรจะใฝ่หาความรู้ ให้ไม่เสียชื่อสถาบัน ก็เท่านั้นเองครับ ส่วนตัวแล้ว ผมภาคภูมิใจ ในความเป็นเลือดแสด-เหลือง มากๆ ครับ)
พวกเราแทบไม่อยากจะเชื่อสายตาตัวเอง พวกเราก้มอ่านข้อสอบทั้งหมด เงยหน้าขึ้นมามองตากัน พร้อมกับรอยยิ้ม เป็นข้อสอบที่ไม่ยากเลย ไม่เสียแรงที่พวกเราได้ช่วยกันอ่าน ช่วยกันติว ที่สำคัญที่สุด พวกเราไม่ต้องลอกข้อสอบกันเลย พวกเราทำได้ พวกเราได้คะแนนสูงมาก พวกเราทำเกรด A ได้ถึง 3 คน ซึ่งผมก็โชคดีมากๆ ทำได้ เกรด A คนสุดท้ายพอดี ที่เหลือน่าจะได้เกรด B กันเกือบทั้งหมด สร้างความภาคภูมิใจกับพวกเรามาก
แต่ถ้ามองทางด้านเจตนา พวกเราได้ลอกข้อสอบกันไปแล้วครับ พวกเราได้ "พยายามที่จะเลว" กันไปเรียบร้อยแล้วครับ คงหลีกเลี่ยงไม่ได้ ด้านเจตนา แต่ผมก็ยังดีใจที่ได้ขึ้นชื่อว่า ผมยังไม่เคยลอกข้อสอบเลยครับ
ขอบคุณครับ
ปรีดา ลิ้มนนทกุล
22/12/2551
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น