สวัสดีครับ ทุกคน บทความในบล๊อกนี้อาจจะดูแนวเขียนแปลกๆ แต่อยากให้ลองอ่านกันครับ เผื่อว่าจะได้ข้อคิดเล็กๆ น้อยๆ เพราะผมอยากเปิดใจทั้งสิ่งดีๆ ที่จะเป็นประโยชน์ และสิ่งที่เคยผิดพลาดเพื่อเป็นแนวคิดให้ผู้อ่านครับ
บทความตอนนี้ ผมขอเขียนถึง " การขโมย " เมื่อตอนประถม 5 ผมย้ายมาอยู่กับอาม้า (ภาษาจีนแต้จิ๋ว) แล้วอยากได้ของเล่นพลาสติก ที่เป็นรถแบบต่างๆ เป็นเรือ เป็นต้น แถมมากับขนมยี่ห้อกูลิโกะ ชอบมากๆ ครับ แต่ราคาค่อนข้างแพง น่าจะ 8-9 บาท อาม้าจึงไม่ยอมให้ พอนานๆ เข้า ความอยากได้ก็มากขึ้น จึงต้อง "ขโมย" แต่เป็นการขโมยของ
เมื่อขโมยขนมที่บรรจุของเล่นอยู่ในกล่องเสร็จ ก็นำขนมพร้อมกล่องไปซ่อนไว้ใต้เตียง ซึ่งภายหลังความจริงก็ถูกเปิดเผย เพราะความลับไม่มีในโลก มีเพียงระยะเวลาเท่านั้น ผมจึงถูกไม้ขนไก่ตามระเบียบ
เหตุการณ์นี้ทำให้ผมเปลี่ยนวิธีเป็นลักษณะอื่นแทน เช่น ทำงานแล้วค่อยขอขนมหรือสิ่งที่อยากได้ และทำให้ผมพัฒนาตัวเองเป็น ทำของเล่นเอง เมื่ออยากได้อะไร ที่ตัวเองพอทำขึ้นมาได้ จะทำทันที
ในความคิดของผม ในแง่ดีนะครับ ถ้าใครก็ตามที่ได้ผ่าน " ความคิดที่จะขโมย " และถ้ามีโอกาสได้ลงมือมาก็ถือว่าครบสูตร แต่จริงๆ แล้ว แค่ผ่านความคิดก็น่าจะพอ เท่ากับเหมือนเป็นผู้ร้ายเลยนะครับ แต่สิ่งสำคัญคือ ใครคนนั้นสามารถที่จะรู้ว่า " เป็นสิ่งที่ผิด " และจะดีมากๆ ที่นำความผิดพลาดนั้นมาปรับปรุงตัว ก็คงจะกลายเป็น " ผู้ร้ายกลับใจ "
สังคมก็น่าจะได้ บุคคลที่เคยผิดพลาด และปรับปรุงตัวมาร่วมสังคม และผมก็ยังเชื่อ (ในความเห็นส่วนตัวนะครับ) ว่าคนเหล่านี้ที่รู้สำนึกแล้วจะสามารถเป็นคนดี ช่วยเหลือสังคมได้ เพราะจะรู้สึกผิดตลอด และอยากลบล้าง-ชดเชย ความผิดตัวเองด้วยการทำดี เหมือนที่ผมได้รับโอกาสจากอาม้า
อ่านบทความนี้แล้ว เพื่อนๆ อาจลองนึกดูว่า เคยขโมยของไหม ผมมองว่าอาจเป็นเรื่องผิดพลาด ที่เกิดขึ้นได้กับทุกคน โดยเฉพาะในวัยเด็ก แต่ถ้าเรารู้ว่าผิด และแก้ไขก็พอรับได้
บทความนี้ถ้าพิจารณาแล้ว อาจตีความได้ว่าเป็นการแก้ตัว หรืออาจมองได้ว่าเป็นการปลอบใจตัวเอง หรืออาจทำให้รู้สึกว่าเป็นเรื่องที่เป็นไปได้ หรืออาจเป็นการมองโลกในแง่ดี หรืออื่นๆ ก็ย่อมได้ครับ ขึ้นอยู่กับเพื่อนๆ ทุกคน
ขอบคุณครับ
ปรีดา ลิ้มนนทกุล
mobile : 089-314-7866
Tel. & Fax.: 02-924-2726
email : preeda.limnontakul@gmail.com
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น